Recensie: “Brave New World” van Aldous Huxley

Dit blogbericht is een gastblog.

“Brave New World” van Aldous Huxley staat al even op mijn leeslijstje, omdat het vaak geassocieerd wordt met “1984” van George Orwell, één van mijn lievelingsboeken. Ik heb er op voorhand niets over opgezocht en ben gewoon beginnen lezen, zodat ik niet beïnvloed werd door meningen van anderen. Ik zal hier ook geen spoilers weggeven, dus lees met een gerust hart verder voor mijn ervaringen met het boek.

Voor zij die het dystopische boek niet kennen, even een korte beschrijving van het verhaal. “Brave New World” speelt zich af in een verre toekomst, waarin de wetenschap extreem geëvolueerd is. Ik zal de details niet verklappen, maar het komt erop neer dat iedereen ‘gelukkig’ is – of toch zo gehouden wordt -, waardoor de maatschappij stabiel blijft. In het verhaal volg je een paar mensen die werken voor de staat.

Het interessantste aan het boek is dat het je doet nadenken over verschillende grote thema’s, zoals het streven naar geluk. Dat doet me echt denken aan de situatie van vandaag. Het is nog steeds taboe om ongelukkig te zijn, terwijl het gewoon ook bij het leven hoort. Op een gegeven moment wil een van de personages echt het recht om ongelukkig te zijn. Als alles perfect is, is alles ook vlak; het is niet echt.

In het boek is het ook niet toegelaten om alleen te zijn en na te denken over jezelf, een dieper zelfbewustzijn te willen vinden. Mensen zijn er bang voor, omdat het soms lastig kan zijn en je misschien dingen tegenkomt die je liever wil ontwijken. Dat is ook vandaag aanwezig, met alle afleiding die we constant hebben. Het is zo moeilijk om gewoon even niets te doen en stil te staan, terwijl dat wel de echte en authentieke momenten zijn en we echt alleen nu leven, niet gisteren en niet morgen.

Als tekstschrijver vond ik het heel mooi dat literatuur zo’n belangrijke plaats kreeg in het boek. Shakespeare wordt vaak geciteerd en zijn woorden zorgen voor het ontwaken van emoties bij een van de personages. Dat gevoel is waarom ik lees en schrijf. In literatuur kun je jezelf herkennen en voel je je verbonden, als je voor het eerst een zin leest waarbij je denkt ‘exact, dat voel ik ook!’ Dankzij literatuur voel je je niet alleen. Er is altijd wel iemand die heeft meegemaakt wat jij nu voelt. Ook het feit dat een tekst van vroeger nog steeds datzelfde effect blijft hebben, toont aan dat emoties universeel, menselijk en tijdloos zijn, en dat we elkaar daar altijd kunnen vinden.

Om te besluiten, geef ik het boek 4 op 5. Ik vond het choquerend en bevreemdend, wat ik persoonlijk graag heb, omdat het je doet nadenken. Ik vond het wel moeilijk om me in te leven in de personages, wat ergens logisch is natuurlijk, aangezien de maatschappij waarin zij leven helemaal anders is. Voor mij staat “1984” toch nog steeds op nummer één, maar de filosofische ideeën en literaire verwijzingen in “Brave New World” zorgen ervoor dat ik het zeker nog eens zal herlezen.

Wil je dit boek ook lezen? Je kan het hier vinden.

Deze blogpost werd geschreven door Katrien Hertogs. Op haar blog Katrienity kan je nog meer boekenrecensies vinden. Daarnaast werkt Katrien als freelance tekstschrijver. Haar LinkedIn-profiel kan je hier vinden. Je kan haar ook vinden op Facebook, Instagram en Twitter.