Recensie: “De kraamhulp” van Esther Verhoef

Dit blogbericht is een gastblog.

Deze boekrecensie gaat over ‘De kraamhulp’ van Esther Verhoef. Na de geboorte van hun eerste kindje kunnen de kersverse ouders, Didi en Oscar, wel wat hulp gebruiken. Nietsvermoedend leggen ze hun leven in de handen van de kraamhulp. Maar kunnen ze de mooie Hennequin wel vertrouwen?

Samenvatting

Als Didi na een zware bevalling van haar eerste kindje aan bed is gekluisterd, is ze dolgelukkig met de hulp van de kraamverzorgster. De baby is lief en gezond, maar Didi’s herstel gaat langzaam.

Miriam, werkzaam bij de politie Rotterdam, kan de plotselinge dood van haar broer niet verwerken. Ze vermoedt kwade opzet van zijn mooie weduwe Hennequin. Tijdens haar zoektocht naar Hennequins verleden groeit bij Miriam de overtuiging dat ze te maken heeft met een levensgevaarlijke psychopate. En juist deze vrouw heeft zich onmisbaar gemaakt in het jonge, kwetsbare gezin … .

Drie vrouwelijke hoofdpersonen

Het boek volgt drie vrouwen. In elk hoofdstuk, dat een hele dag duurt, lees je wat deze vrouwen beleven.

Didi is de kraamvrouw die zich door bekkeninstabiliteit amper kan bewegen. Elke stap die ze probeert te zetten, kost veel pijn en moeite. Na de bevalling zou het beter moeten gaan, maar ze heeft het idee dat het nooit over zal gaan.

Hennequin is de kraamhulp. In de ogen van de kersverse ouders is ze een geschenk uit de hemel. Maar op één van de eerste bladzijdes van het boek kom je er als lezer al achter dat ze wel eens een geschenk zou kunnen zijn, wat je helemaal niet wilt krijgen. Ze heeft duidelijk niet de beste bedoelingen met dit jonge gezin. En ze vindt baby’s alles behalve schattig. Wat doet deze vrouw hier dan?

Miriam heeft het gevoel dat ze de weduwe van haar broer niet kan vertrouwen. Haar collega’s bij de politie zeggen dat het ‘beroepsdeformatie’ is, maar het is meer haar intuïtie. Er klopt iets niet. Ze heeft geen toestemming om onderzoek te doen naar Hennequin, maar kan het niet laten.

De kraamweek

Zoals ik al zei is elk hoofdstuk één dag. Door de bekkeninstabiliteit en het moeizame herstel van Didi weet je al snel dat de kraamweek 10 dagen gaat duren. Beetje bij beetje laat de schrijfster de bedoelingen van Hennequin doorschemeren en ben je als lezer steeds nieuwsgieriger wat er precies zal gebeuren bij dag 10. Zal haar plan lukken?

Inleven in de personages

De drie vrouwen zijn alle drie totaal anders. Wil je als schrijver dat de lezer in het verhaal getrokken wordt, dan moet je deze personages passend neerzetten. Esther Verhoef doet dit heel ontzettend goed. De naïeve Didi is heel duidelijk en als lezer wil je het boek inkruipen om haar af en toe even goed wakker te schudden. De vastgebeten politieagente Miriam die op haar gevoel afgaat en steeds meer te weten komt, is ook heel krachtig neergezet. Ik wilde haar als lezer alleen nog maar meer aansporen om verder op onderzoek uit te gaan. Omdat je wilt dat ze achter de waarheid komt, zodat je dat zelf ook te weten komt. En ten slotte de verknipte Hennequin. Je komt steeds meer te weten wat er in haar hoofd afspeelt en elke keer als je denkt dat je nu wel weet hoe ze in elkaar zit, word je toch wel verrast.

Het onderwerp

Het heeft even geduurd voordat ik dit boek heb ‘durven’ lezen. Ik kreeg het een paar jaar geleden voor mijn verjaardag, maar zat toen zelf net midden in mijn kraamtijd. Mijn jongste zoon was net geboren en we hadden een kraamhulp in huis. Ik had al wat gehoord over het boek en besloot het voorlopig aan de kant te leggen. Waarschijnlijk was dit maar goed ook.

Alle vrouwen die wel eens een kraamverzorgster in huis hebben gehad, zullen bij het lezen van dit boek ongetwijfeld terugdenken aan die van hun. De kraamhulp uit dit boek is er eentje die rechtstreeks uit je ergste nachtmerrie is gekropen. Zeker als het je eerste kindje is, kun je soms erg onzeker zijn en wie kun je dan beter vertrouwen dan… juist, je kraamverzorgster. Dit gegeven zal er dan ook bij veel moeders voor zorgen, dat tijdens het lezen van dit boek af en toe de nekharen overeind gaan staan.

Mijn eigen leeservaring

Het verhaal wordt verteld vanuit de drie verschillende perspectieven en deze wisselen elkaar in een rap tempo af. Dit zorgde er bij mij voor dat ik door bleef lezen, omdat je toch elke keer weer wilt weten hoe het verder gaat. Wat is Hennequin nu weer van plan? Komt Didi er eindelijk achter dat ze niet te vertrouwen is? Weet Miriam al meer over het verleden van Hennequin en over haar plannen nu? Je leest steeds verder en voor je het weet zit je diep in het verhaal.

Het einde zeg ik lekker niks over. Zelf vind ik het ook heel vervelend als je al weet hoe het afloopt, voordat je het zelf hebt kunnen lezen. Er zit dus maar één ding op… zelf lezen.

Conclusie

De kraamhulp is een spannend verhaal. Zo eentje die moeilijk weg te leggen is. Wel raad ik het af om hem te lezen als je een kindje verwacht of net hebt gekregen. Ik ben zelf stiekem ook wel blij dat ik deze tip gekregen had. Maar daarna: zeker lezen! Je zult er geen spijt van krijgen.

De kraamhulp krijgt van mij 5 sterren.

Je kan het boek hier vinden voor €15.

Deze blogpost werd geschreven door Sandy Stokkel. Je kan meer van haar blogs en recensies terugvinden op haar blog Ontdekkingsreis door schrijversland. Ook kan je Sandy vinden op Facebook en Twitter.