Dit blogbericht is een gastblog.
Deze recensie gaat over het boek “Dat is wat ik bemin” van Isabelle Rossaert, een mysterieus boek over liefde en verlies. Lees gauw verder om te weten te komen wat ik ervan vond.
In 2015 debuteerde Isabelle Rossaert met de roman “Dat is wat ik bemin” (uitgeverij Cossee). Persoonlijk weet ik niet of ik het boek ooit gekocht zou hebben. Het is zo’n boek dat gewoon op je pad komt, zonder dat je ervoor kiest. Ik kreeg het als prijs na een deelname aan Het Groot Dictee voor Studenten in Leuven, enkele jaren geleden. Onlangs zag ik het in mijn boekenkast staan en ben ik het beginnen lezen.
Als je houdt van snelle verhalen met veel actie en een heel duidelijke plot, dan is dit alvast geen boek voor jou. Het verhaal komt rustig op gang en als lezer blijven er lang veel vragen onbeantwoord. Het is een heel sferisch boek, waarin details belangrijk zijn, evenals gevoelens en gedachten, eerder dan acties. Voor mij persoonlijk was dat wel fijn. Ik ben iemand die de kleine dingen opmerkt en er veel betekenis aan hecht.
Het boek bestaat uit dagboekfragmenten en brieven, geschreven door Valérie, het hoofdpersonage, en Jean-Michel, een ander personage uit het boek (ik wil niets spoilen, dus leg ik zijn rol hier verder niet uit). Je komt dus heel dichtbij de personages en hun leven en verhaal. Ik werd een aantal keren echt geraakt door de manier waarop Valérie dingen omschreef en dat is voor mij heel belangrijk in een boek.
Het grote thema van het boek is liefde, met daaraan gekoppeld verlies. Het is wel geen typisch en voor de hand liggend liefdesverhaal, maar dat apprecieerde ik net. Soms is het gewoon moeilijk en dragen we iets mee uit het verleden dat ons vandaag belemmert. Ik denk dat iedereen zich daar wel iets bij kan voorstellen.
Ook familiale liefde speelt een grote rol in het boek. Wat als je iemand verliest die je niet kunt verliezen? Rossaert beschrijft heel mooi hoe een bepaald personage toch nog in Valéries leven aanwezig blijft in kleine dingen. Hoe ervaar je bijvoorbeeld de eerste keer de feestdagen zonder die persoon erbij?
Interessant voor mij persoonlijk was de connectie tussen kunst en schrijven, twee zaken waar ik heel geboeid door ben. De droom van Valérie sluit ook heel mooi aan bij die van mij als het over mijn schrijfwerk gaat. Ze zegt: “Ik wil mensen laten ervaren wat kunst voor hen kan doen.” Daarmee doelt ze op wat kunst je kan laten voelen.
In het algemeen ben ik blij dat ik dit boek toch gelezen heb. Het heeft me ontroerd en me iets bijgeleerd. Ik geeft het 3,5/5.
Je kan dit boek voor €20,99 hier op de site bol.com (paperback) vinden.
Deze blogpost werd geschreven door Katrien Hertogs. Op haar blog Katrienity kan je nog meer boekenrecensies vinden. Daarnaast werkt Katrien als freelance tekstschrijver. Haar LinkedIn-profiel kan je hier vinden. Je kan haar ook vinden op Facebook, Instagram en Twitter.
Leuk Amelie, dat je ook een plekje geeft aan andere mensen om een blogje te schrijven. Zo help je elkaar weer een beetje! gr. Jeannet
LikeLike
Hoi Amelie, wat leuk dat je een plekje geeft aan een mede-blogger om een stukje te schrijven. Zo help je elkaar een beetje! gr.Jeannet
LikeGeliked door 1 persoon