Dit blogbericht is een gastblog.

Deze boekrecensie gaat over De verloren toon van Lida Winiewicz. Lida is een Oostenrijkse schrijfster en vertaalster die in De verloren toon haar jeugdherinneringen ophaalt aan haar jeugd in Wenen. In deze autobiografie wordt haar turbulente jeugd in Wenen ten tijde van de opkomst van het antisemitisme kort maar krachtig verteld. Ben je benieuwd naar dit boek? Lees dan zeker even mee.

Samenvatting

De jonge Lida woont voor de Tweede Wereldoorlog in Wenen, vlakbij slot Schönbrunn. Haar familie is niet bijzonder rijk, en haar moeder Mizzi komt helaas tijdens haar jeugd te overlijden. Een paar jaar later hertrouwt haar vader met de stiefmoeder Annie waarmee Lida geen klik kan krijgen. Doordat Annie haar familie Joods is ondervindt Lida de gevolgen van het opkomende antisemitisme in Oostenrijk. Lida merkt hoe haar muzikale carrière wordt beperkt doordat zij wordt bestempeld als niet helemaal Arisch. Zal Lida uiteindelijk toch aan het conservatorium kunnen studeren?

Het boek

Het boek is opgedeeld in drie duidelijke delen. Het eerste deel beschrijft Lida’s vroege jeugd voor de oorlog, het tweede deel haar jeugd tijdens de oorlog en uiteindelijk in deel drie haar na-oorlogse leven. Desondanks is het geen dik boek, met maar 190 pagina’s. Lida vertelt haar verhaal in korte anekdotes die vaak niet langer zijn dan een paar pagina’s. Hierdoor vond ik het een erg prettig boek om mee te nemen in de trein of metro, omdat je het makkelijk na een paar pagina’s weer kunt wegleggen.

Ik vond de schrijfstijl van Lida wat warrig. Ze wisselt korte, duidelijke, zinnen af met soms ietwat lange zinnen die niet meteen helemaal duidelijk zijn. Wat ik bijzonder vond voor een autobiografie is de mate van detail waarin zij sommige dagelijkse dingen heeft opgetekend. Hierdoor krijg je een persoonlijke binding met haar verleden. Lida probeert erg duidelijk de verschillen tussen het leven van toen en nu uit te leggen, en dit lukt haar erg goed.

Het verhaal zelf is een ontzettend roerend verhaal, vooral door de tragische dingen die in Lida’s jeugd zijn gebeurd. Toch weet Lida het zo op te tekenen dat het geen ontzettend zwaar boek is. Dit is vaak wel het geval bij boeken met de Tweede Wereldoorlog als thema. Dit komt vooral omdat Lida met humor schrijft, en ook aandacht besteed aan de leuke dingen uit het leven. Voor mensen die vaker autobiografische boeken lezen is De verloren toon zeker een aanrader.

De verloren toon krijgt van mij 4 sterren.

Je kan het boek hier vinden voor €20.

Deze blogpost werd geschreven door Inge Pots. Je kan meer van haar recensies en blogs vinden op de blog Urban Safari. Je kan Inge ook volgen op Facebook, Instagram en Pinterest.