Waarom ik niet verantwoordelijk ben voor kinderarbeid | Storytime

Er moet me even iets van het hart.

Vorig week dinsdag ging ik een namiddagje shoppen in Antwerpen. Ik had enkele cadeaubonnen van winkels gekregen voor mijn verjaardag en wou eens gaan rondkijken in de stad. Zo ging ik ook langs bij de Primark op de Meir in Antwerpen.

Sinds kort is deze gigantische winkel aan toch wel goedkopere spullen er in de shopstad bij uitstek voor velen. Het was de tweede keer dat ik er binnen kwam, en de eerste keer dat ik er buiten kwam met enkele spulletjes (dit kon je lezen in het blogbericht van zondag). Ik ben duidelijk geen fervente Primark-shopper. Naar mijn mening is er ook niets mis mee als je dat wel bent.

Ik liep de winkel buiten en ik bedacht me even. Ik dacht: “Zou het niet tof zijn als ik hier een shoplog over schrijf?” Ik ging terug naar binnen, maakte een foto en plaatste een polletje op Instagram stories. Niets mis mee. Op het polletje stemde er wat mensen voor ja, maar ook enkele mensen stemden logischerwijs voor nee. Ieder zijn eigen mening. Het kan zijn dat je het gewoon niet geïnteresseerd bent in zulke blogposts, maar het kan ook zijn dat je niet achter de visie van de winkel staat. En dat laatste dat begrijp ik.

De volgende dag werd ik wakker en keek ik zoals elke ochtend eerst even op mijn gsm. Ik had wat meldingen binnen op Facebook, Twitter maar ik had ook een DM op Instagram. Ik stuur niet zoveel berichten via Instagram, dus ik wist niet meteen van wie het kwam. Het was een berichtje van jongedame die me volgde. Ze stuurde een berichtje op een bepaalde manier waar ik mijn bedenkingen bij had. Zij had het voor het zeggen hoe ik het moest doen. Ze stuurde een berichtje waarin stond dat IK kinderarbeid stimuleer door zulke polletjes op Instagram te posten, door zulke blogposts te maken en door zulke spullen te kopen. Wat naïef van me. Wat fout van me. Hoe kan ik zo mijn kop in het zand steken?! Ik koop toch beter iets in een duurdere winkel, waar ik waar voor mijn geld krijg?!

Wel kijk, jongedame, waarvan ik de naam niet meer weet omdat je de berichten hebt verwijderd;

Ik heb er nu net wel iets gekocht, inderdaad. Maar dat wil niet zeggen dat ik kinderarbeid stimuleer of dat ik er verantwoordelijk voor ben. Het probleem van kinderarbeid ligt niet bij mij, maar bij het land waar de kleren worden gemaakt.  Wanneer ik ga zeggen: “Nee, dat koop ik niet!”, dan koopt iemand anders het wel. Wanneer we als bevolking van België, van de Benelux of van de Europese Unie gaan zeggen: “Zulke winkels die aan die zulke praktijken doen, komen hier niet binnen!”, zullen zulke ketens hun producten wel ergens anders verkopen.

Ik ben er helemaal mee akkoord dat kinderarbeid en dergelijke zaken niet correct zijn, versta me niet verkeerd. Maar je moet weten dat wat ik als individu doe, niets zal veranderen. De producten die ik niet zou kopen, zullen de kinderarbeid niet doen stoppen. De producten die ik wel koop, zullen de kinderarbeid niet stimuleren. Maar om mij te overtuigen om zulke producten van zulke ketens niet te kopen, zal je het op een andere manier moeten aanpakken. Je bedoelde het goed, maar jammer genoeg is de boodschap anders aangekomen.

Veel liefs,

Amelie